Pierwszy panel drugiego dnia Kongresu Polska Wielki Projekt 2025 dotyczył kwestii czy rzeczywiście w Polsce obserwujemy zwrot młodych wyborców w stronę prawicy i co może z tego wynikać.
Prowadzący Filip Łapiński (analityk i specjalista Fundacji Polska Wielki Projekt) zwrócił uwagę, że w ostatnich wyborach prezydenckich młodzi w większym stopniu poparli Karola Nawrockiego, choć jeszcze wcześniej to środowiska liberalne i lewicowe mogły liczyć na ich głosy.
Konrad Bonisławski (radca prawny, ekspert, publicysta i komentator portalu Nowy Ład oraz kwartalnika „Polityka Narodowa”), zauważył, że młodzi wyborcy często kierują się nie tylko przekonaniami politycznymi, ale też kwestią wizerunku - tego, czy kandydat wydaje się autentyczny i „nieobciachowy”. Zwracał też uwagę na mechanizm „wahadła”: młodzi szybko się nudzą politykami, którzy zbyt długo pozostają na scenie. Jego zdaniem, jeśli prawica chce trwale przyciągnąć młodych, musi zmienić swoją ofertę programową, bo dotychczas nie nadążała za problemami nowego pokolenia.
Michał Rutkowski, reprezentujący środowisko Nowa.pl, podkreślał autentyczność Karola Nawrockiego. W jego ocenie kandydat ten nie wymagał „kreowania” wizerunku - działa naturalnie, jest kompetentny, a to przyciąga młodzież. Kontrastowało to z wizerunkiem Rafała Trzaskowskiego, który według niego jest sztucznie budowany i nieprzekonujący dla młodych wyborców. Rutkowski podkreślał też wagę inicjatyw oddolnych i wspólnego działania w ramach środowisk konserwatywnych.
Z kolei Tomasz Modrzejewski (dziennikarz) wyjaśniał, że kluczowe znaczenie ma czynnik tożsamościowy. Wielu młodych wyborców - nawet tych głosujących w pierwszej turze na Sandberga - w drugiej turze wsparło Nawrockiego, ponieważ widzieli w nim przedstawiciela świata stabilnych wartości narodowych, a nie konkretnej partii . W jego ocenie młodzież - także europejska - coraz częściej szuka polityki, która oferuje bezpieczeństwo kulturowe i społeczne, szczególnie w obliczu migracji oraz konfliktów i napięć na świecie.
W drugiej części rozmowy paneliści zastanawiali się jak wygląda młoda prawica i czym różni się od pokolenia starszych działaczy. Rutkowski twierdził, że młodzi prawicowcy chcą otwartości, współpracy i realnych działań, np. debat, kongresów i projektów społecznych, a nie tylko ideowych deklaracji. Modrzejewski dodawał, że na Zachodzie młoda prawica jest „zaciśniętą pięścią”, działającą bardziej dosadnym językiem i mówiącą „jak jest”, szczególnie w kwestiach migracyjnych. Natomiast Bonisławski wskazywał, że w Polsce prawica potrzebuje mocniejszego zakorzenienia kulturowego - zarówno w internecie, jak i w organizacjach, które wychowują, kształtują i utrzymują zaangażowanie młodych, zanim wejdą oni w życie zawodowe i rodzinne.
W końcowej dyskusji pojawiło się pytanie, czy warto inwestować w najmłodsze pokolenie, skoro jest ono demograficznie małe i często zmienia poglądy. Wszyscy mówcy byli zgodni: warto. Jak argumentowali, to młodzi wyznaczają trendy, tworzą język debaty internetowej i będą w przyszłości nadawać ton polityczny. Dlatego - ich zdaniem - prawica musi pracować długofalowo, organizować środowiska, wychowywać, edukować i budować atrakcyjną kulturę polityczną, a nie liczyć jedynie na doraźne wygrane wyborcze.
Relacja: Margotte i Bernard