Aleksander Kwaśniewski odznaczył 3 maja 2001 roku B. Osadczuka ORŁEM BIAŁYM , co oznacza hańbę polskiego Narodu i spoliczkowanie cieni ofiar melnykowskiego terroru, a powołanie melnykowca na doradcę Prezydenta RP jest drugim skandalem u progu trzeciego Tysiąclecia- alarmowali Polacy w 2001 roku!!!. Czy można sobie wyobrazić sytuację, że Prezydent RP mianuje swoim doradcą oprawcę z Oświęcimia lub z Katynia? Nie ! A sytuacja jest podobna. Nie ma bowiem różnicy między oprawcami z Oświęcimia, Katynia czy Huty Pieniackiej. Różnica tkwi tylko w okrucieństwie stosowanym przez ukraińskich nacjonalistów, które nie mają dotąd analogii w świecie.
Doktryna Aleksandra Kwaśniewskiego od 90. lat realizowana jest konsekwentnie przez wszystkie rządy RP : NIE MA NIEPODLEGŁEJ POLSKI BEZ NIEPODLEGŁEJ UKRAINY. POLSKA JEST ADWOKATEM UKRAINY W EUROPIE!, co potwierdził Prezydent Bronisław Komorowski w 2011 roku: Osadczuk zawsze uważał, że to Polska powinna czuwać nad szansami wejścia Ukrainy do Unii Europejskiej.
Prezydent Andrzej Duda w 2023 roku odznaczył ORŁEM BIAŁYM prezydenta obcego kraju: w uznaniu znamienitych zasług w pogłębianiu przyjaznych i wszechstronnych stosunków między Polską a Ukrainą.
Prezydent Andrzej Duda w 2020 roku nadał pośmiertnie Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski redaktorowi Kuriera Galicyjskiego, niestrudzonemu orędownikowi polsko-ukraińskiego zbliżenia. W tymże Kurierze z 2018 r. doradca Prezydenta Przemysław Żurawski vel Grajewski na pytanie dziennikarza Wnet Wojciecha Jankowskiego Co z tym banderyzmem odpowiada: „Trzeba pamiętać, że …TE KONFLIKTY pewnie byłyby inaczej rozwiązane, gdyby politycy ukraińscy jeszcze żyli, a nie leżeli z sowiecką kulą w tyle głowy, albo nie rozwleczono ich kości po obszarach Syberii i Kazachstanu” (sic!!!).
Niezmienne od 1945 roku jest stanowisko kolejnych prezydentów i kolejnych ich doradców, ( których zmienia się dla kamuflażu ) od Osadczuka przez p. Berdychowską, p. Żurawskiego vel Grajewskiego do prof. Andrzeja Zybertowicza, który – stwierdził w wywiadzie ks. Tadeusz Isakowicz- wielokrotnie mówił i pisał , że NIE NALEŻY ZABIEGAĆ O PRAWDĘ.
Już 2013 roku dr Przemysław Żurawski vel Grajewski wypowiadał się na temat stosunków polsko-ukraińskich, o czym donosiła Gazeta Polska w artykule zatytułowanym "Rabacja wołyńsko -galicyjska"(sic!) : Interesy Rzeczypospolitej wymagają marginalizacji kwestii konfliktów historycznych. Ta wypowiedź jak i wszystkie inne wyraźnie wskazują na realizację ukraińskich wytycznych Uchwały Krajowego Prowodu OUN z 22 VI. 1990.
Fikcje dotyczące zbrodniczej UPA prezentują nie tylko autorzy banderowskiej proweniencji, ale niektórzy Polscy lub quasi- Polacy albo wręcz Ukraińcy w prasie polskiej, radiu, TV, a także w niektórych pozycjach zwartych. Dla przykładu tylko nazwiska: H.Pająk, M. Siwicki, O. Pieczeń, E. Misiło, T. Olszański, B. Skaradziński, M Czech, P. Smoleński, W. Mokry, B. Osadczuk, wreszcie G. Motyka i R. Drozd (Berdychowska, Huk, Pisuliński, Sierakowski itd.) blefują mówiąc, o udowodnionej współpracy ludności polskiej z rizunami UPA, co można by przyrównać do ofiary dobrowolnie kładącej głowę pod siekierę hajdamaki. ( Chicago-Poznań, 2004)
"To była czystka etniczna, nie ludobójstwo" – w 2023 roku Sierakowski z Krytyki Politycznej bazuje na opinii Grzegorz Motyki. https://wiadomosci.onet.pl/opinie/slawomir-sierak…
Nie dziwi ,że Telewizja Polska 24 zaprasza do rozmowy Dobromira Sośnierza , który przyznaje: Toleruję nazizm i banderyzm. Bądźmy konsekwentni, wolność słowa ma być dla wszystkich!
Zasadnicza różnica, nazim został przedstawiony światu jako zbrodnicza ideologia, odbył się publiczny proces zbrodniarzy (Niemców, Holendrów, Austriaków itd.) , określone ofiary , wypłacone odszkodowania (Niemcy Izrael).
Banderyzm czyli integralnym nacjonalizm ukraiński nie został potępiony a od 1945 roku w Kanadzie, USA, Europie i Polsce jest przez nacjonalistów ukraińskich fałszywie, pozytywnie prezentowany (łącznie z definicjami w Encyklopediach, rozprawach naukowych, literaturze).
Nie mają wiedzy o rasistowskim, szowinistycznym bestialskim mordzie na Polakach, Żydach, Ormianach, Cyganach, usunięciu 2000 miejscowości by ukryć ślady i zagrabieniu prawie polowy terytorium Polski. Wszystkie opcje polityczne dostosowały swoją politykę do wytycznych: „Uchwała Krajowego Prowodu OUN z 22 czerwca 1990 roku: „Przede wszystkim należy narzucić Polakom nasz punkt widzenia na historię i na stosunki polsko- ukraińskie”.
„OUN jako awangarda narodu wykorzystuje wszystkie partie polityczne oraz komitety cerkiewne Ukraińskiej Cerkwi Katolickiej, której księża sprzyjają OUN. (…)Polska jest Ukrainie potrzebna jako sojusznik do rozbicia ZSRR. W tym celu należy popierać wszystkimi silami wszystko co ma posmak antyrosyjski.. taki stan rzeczy odwraca uwagę Polaków od UPA…Podkreślać z cała mocą, że pełne wyzwolenie Polski nie jest możliwe bez samostijnej Ukrainy (vide Michnik). Oznacza to pełne zaufanie Polaków do antymoskiewskiej polityki Ukraińców; pozwoli na ich zupełny bezkrytycyzm i na ich pełne zaangażowanie po naszej stronie.
Zaangażowanie to ma pomóc w umocnieniu pozycji Ukrainy i osłabieniu Polski, co pozwoli w przyszłości podporządkować państwo polskie ukraińskim interesom narodowym. (Wiktor Poliszczuk, Potępić UPA).