PANACEUM

Najpierw było pierwsze złoto Stocha, potem poniższy wierszyk, potem złoto Bródki, potem wypowiedź Tuska, że "warto wydać trochę pieniędzy, by przeżywać takie emocje", co zapowiada budowę przez rząd licznych torów do jazdy szybkiej (kosztem innych, bardzo potrzebnych inwestycji) jako rządowego priorytetu. I wtedy zrozumiałem, że w tym wierszu jest jakaś profetyczna racja. Dlatego postanowiłem udostępnić go bywalcom Blogpressu. Wojciech Piotr Kwiatek PANACEUM Nic to, że rośnie nam bezrobocie, Że na chodnikach toniemy w błocie, Że ceny ciągle szybuję w górę, Że w mediach kłamstwo pogania bzdurę, Że Sejm nam wpuszcza armie ościenne, Że na kolei wciąż dno bezdenne, Nic to, że kraj nasz goni resztkami. Grunt, że nam złoto wywalczył Kamil! Furda, że ciągle rosną podatki, Że nie odróżnisz ojca od matki, Kiedy się gender nad Wisłą przyjmie, Że kapuś walczy o dobre imię, A patriotów zwą faszystami, Że się nam przyjdzie rozstać z lasami, Które pazerna sitwa rozkradnie - Ważne, że Kamil skoczył tak ładnie! Nie patrzmy na to, żeśmy w ogonie Świata. Na brawa szykujmy dłonie! Niech nas nie martwią nędzy wykwity, Że wielkie VAT-y, a małe PIT-y, Cóż, że nas obce rabują banki, Bo w siłę rosną szwajcarskie franki, Że emigracja… Korupcja… Bieda… Ważne, że Kamil ma złoty medal! Że do lekarza dostać się trudno, Że dużo prościej trafić na Bródno, Że najważniejszym nakazem chwili Tropić dewiantów i pedofili W duchownym stanie – rzecz oczywista! Lecz że dewiantem bywa „artysta” Malarz, reżyser – to jest oszczerstwo! Kamilu Złoty – daj nam zwycięstwo! Nic nie możemy, bośmy są tchórze, Bo już nie chcemy „wojen na górze”, Chcemy spokojnie dać się okradać. Batem obelgi damy się smagać. Nic nie możemy – bośmy są lenie, Bo w d…ach ołów, w sercach – kamienie. Co z nędzy polskiej wyleczyć może? Medal Kamila. O, spraw to, Boże! 10 lutego 2014