Warszawski ratusz odmawia ppłk. Wacławowi Lipińskiemu tytułu Honorowego Obywatela, a zasługuje na to z pewnością.
Wacław Lipiński dla Warszawy ma niezaprzeczalne zasługi. We wrześniu 1939 r., w stopniu podpułkownika, był szefem propagandy przy dowództwie obrony stolicy. Swoimi codziennymi relacjami z linii frontu oraz komentowaniem sytuacji w Polsce podtrzymywał Warszawiaków na duchu. W ówczesnej prasie wymieniany był, zaraz po bohaterskim Prezydencie Stefanie Starzyńskim, jako ten, któremu po wojnie należy się tytuł Honorowego Obywatela Warszawy. Niestety, widocznie po ponad 70 latach od tamtych wydarzeń nie nadszedł jeszcze na to odpowiedni moment.
9 stycznia 2017 r., z ramienia stowarzyszenia Pokolenia Niepokornych, wystosowałem do Prezydent m.st. Warszawy Pani Hanny Gronkiewicz-Waltz pismo z prośbą o rozpoczęcie postępowania w sprawie nadania ppłk. Wacławowi Lipińskiemu tytułu Honorowego Obywatela miasta. 24 stycznia otrzymałem odpowiedź, w której podziękowano za „przypomnienie” postaci Pułkownika oraz napisano, że zgodnie z przyjętą zasadą Rada Miasta przyznaje tę godność przede wszystkim osobom żyjącym. Przysłano mi także uchwałę nr XII/222/2015 z 28 maja 2015 r., w której nie doszukałem się informacji, jakoby tytuł ten nadawano „przede wszystkim” osobom żyjącym.
Argument dodatkowo osłabia jeszcze jeden fakt. Wystarczy wziąć do ręki wydaną przez miasto w 2016 r. broszurę pt. „Honorowi Obywatele m.st. Warszawy”, aby przekonać się, że były w historii miasta trzy przypadki, gdzie miano Honorowego Obywatela otrzymywały postacie, które odeszły już na wieczną wartę. To niezwykle zasłużone dla naszej historii osoby – przywoływany już Stefan Starzyński, płk. Witold Pilecki oraz Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński. Święte nazwiska dla wielu z nas. Dlaczego nie może do nich dołączyć ppłk dr Wacław Lipiński?
Być może dlatego, że został skutecznie wyklęty przez siepaczy ze wschodu. Przypomnę więc, że ppłk Wacław Lipiński był harcerzem, Legionistą Komendanta Józefa Piłsudskiego, oficerem Wojska Polskiego. Po 1945 r. działał w podziemiu niepodległościowym. W marcu 1946 r. był jednym z założycieli Komitetu Porozumiewawczego Organizacji Polski Podziemnej (później Komitet Porozumiewawczy Organizacji Demokratycznych Polski Podziemnej). Widocznym liderem Komitetu był Lipiński.
KPOPP wystosował, piórem Lipińskiego, memoriał do Rady Bezpieczeństwa ONZ. Wykazano w nim całkowite podporządkowanie Polski ZSRS oraz informowano Zachód o łamaniu porozumień międzynarodowych przez komunistów.
Za tę działalność – ale również i tę sprzed 1945 – został aresztowany przez władze kominustyczne w 1947 r. Dwa lata później został zamordowany w "niewyjaśnionych okolicznościach" w więzieniu we Wronkach. Wiele źródeł wskazuje na to, że zrobili to komuniści.
Adam Stefan Lewandowski